Są takie miejsca, których nigdy nie mam dość. Są takie miejsca, gdzie ciągle chcę powracać. Są takie, które przyciągają niesamowitą siłą. Są takie, które zniszczone przez ludzi, zyskały nowy wymiar i znaczenie. Wyobraź sobie pustą dolinę, przez którą biegnie droga pośród zapomnianych sadów. Wyobraź sobie góry pochylające zbocza porośnięte lasem nad tą doliną. One pamiętają tętniącą życiem wieś. Dziś jest tylko wysiłkiem pasjonatów odbudowana cerkiew. Kiedyś cerkiew, dzisiaj kościół przy drodze pośród łąk. Wokół pusto. Ekumeniczny pomnik bez rozgłosu. A ciągle wracają tam ludzie. Tam wyjątkowo czuć obecność Boga bardziej niż w niejednej monumentalnej miejskiej świątyni. Jeśli jest, to na pewno przychodzi tam posiedzieć o brzasku.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz